«Ζωή εγκλωβισμένη σε ένα ποτήρι»

Είμαι αλκοολικός… Έπιασα πάτο, αλλά τα κατάφερα.

Είμαι καθαρός για …

Κατάθεση ψυχής στον 98.4 ανθρώπων που πέρασαν την κόκκινη γραμμή με τον εαυτό τους, έπαιξαν την αξιοπρέπεια τους κορόνα – γράμματα εντός κι εκτός του σπιτιού τους…

«Μήνυμα» ελπίδας όλων όσων τα κατάφεραν προς τους εθισμένους να κάνουν την υπέρβαση, το επόμενο βήμα, στο όνομα της ευθύνης απέναντι στον εαυτό τους και στην οικογένεια τους…

«Ζητείστε βοήθεια, στήριξη, βγείτε από τους τέσσερεις τοίχους του σπιτιού σας, υπάρχει λύση», διαμηνύουν μέσω του σταθμού, οι δικοί τους άνθρωποι, τα μέλη της οικογένειας τους που έζησαν τον εφιάλτη, ξέρουν τι σημαίνει απώλεια αίσθησης χώρου – χρόνου, εκρήξεις θυμού, πόνος.  Ξέρουν τι σημαίνει οι ζωές τόσων ανθρώπων σε ένα σπίτι να είναι εγκλωβισμένες σε ένα ποτήρι…

Μαρκησία: … Ο πατέρας μου έφυγε, ήταν αλκοολικός, εγώ έκανα κατάχρηση, ο αδελφός μου το ίδιο… περάσαμε στην άλλη πλευρά… ο θάνατος του με αφύπνισε… ο αγώνας της μητέρας μου για να μας σώσει αδιάκοπος…

Μιχάλης: … Δεν έκανα κάτι παράνομο… μου άρεσε να πίνω στο καφενείο… με τρόμο είδα το χέρι μου να τρέμει μία μέρα… μπορούσα να συνεννοηθώ μόνο με πότες… είμαι αλκοολικός, αλλά είμαι καθαρός 15 χρόνια τρείς μήνες και 28 μέρες… τις μετρώ, γιατί αυτές τις μέρες ζω…

Μαρία: … Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένεια μου πίνουν… βρίσκουν τη χαρά μόνο στο αλκοόλ… είναι φυσιολογικό γι αυτούς… γίνονται επιθετικοί και μεταξύ τους… η στάση μου και η απόφαση μου να απευθυνθώ σ’ οργανωμένες δομές τους επηρέασε … με λογοκρίνουν αλλά περιόρισαν την κατανάλωση του… αλλάζει προς το θετικό η ζωή μου, η ζωή τους…

Ελένη: … «Ήμουν σε μια θάλασσα. Δεν ήξερα προς τα πού να κολυμπήσω. Πώς να το χειριστώ. Όταν συγγενικό μου πρόσωπο με πλησίασε και μ’ ενημέρωσε  για τα κλαμπ, τη δουλειά που γίνεται, δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε.

Χρήστος: … «Είμαι καθαρός 4,5 χρόνια. Το αλκοόλ ήταν πάντα δίπλα μου. Με συντρόφευε. Όταν διαπιστώσαμε ότι και το παιδί μας είχε πρόβλημα εθισμού, εκεί σταμάτησαν όλα» εξομολογείται ο κος Χρήστος.

Αλήθειες που κοίταξαν κατάματα για να σωθούν

Η συνειδητοποίηση του αλκοολισμού κι όχι το ένα ποτηράκι με την παρέα ή στο τραπέζι, έδειξε την αλλαγή πορείας στους ανθρώπους που μίλησαν στον 98.4.  Η απώλεια ζωής δικού τους ανθρώπου έθεσε σε εγρήγορση τα εναπομείναντα αντανακλαστικά τους. Το χέρι τους που έτρεμε και το σώμα που πονούσε από την έλλειψη του αλκοόλ, σόκαρε και τους ίδιους.  Στην αντίστροφη μέτρηση, οι μέρες, οι ώρες και τα λεπτά απέκτησαν άλλο νόημα. Τα χαμόγελα ανακούφισης των μελών της οικογένειας τους παραμένουν ο δικός τους καθρέπτης ζωής.

Τίποτα εύκολο μα και τίποτα ακατόρθωτο λένε οι ίδιοι. Στηρίζονται, αλληλοϋποστηρίζονται μέσα από τις Δομές της Επιστροφής,  των Κ.Ο.Π.Α, του Αλκοολογικού ιατρείου στο Πανεπιστημιακό.
Εκπαιδευμένοι Υπηρέτες – Δάσκαλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά  στις κοινότητες των οικογενειών με προβλήματα από το αλκοόλ.

Μαρία: Πίνει ο άνδρας κι οι γιοί μου.
Σε κρίσεις πανικού…  «βλέπω» και τις κηδείες τους.

«Ήμουν σε απόγνωση, οι άνδρες της οικογένειας μου – ο άνδρας μου, οι γιοί μου – έπιναν, γιατί έτσι περνούσαν καλά. Αυτό έλεγαν πως ήταν διασκέδαση.
Ενίοτε τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, δεν μπορούσε άνθρωπος να τους μιλήσει ,στο δρόμο προκαλούσαν, έφευγαν από το σπίτι και στο μυαλό μου σε κρίσεις πανικού ως μάνα άκουγα τηλέφωνα να χτυπούν, να με καλούν από τα νοσοκομεία , να με ενημερώνουν για τον τραυματισμό και το θάνατο τους.
Εικόνες κηδειών παρέλασαν μπροστά στα μάτια μου… Φώναζα, έκλαιγα, έτρεμα. Τους φόβους μου δεν τους κατάλαβαν ποτέ»…  λέει η κα Μαρία μητέρα μιας οικογένειας.

Κι όλα αυτά, μέχρι την ώρα που άκουσε το μέλος της Επιστροφής μέσα από τον τηλεοπτικό αέρα της ΚΡΗΤΗ TV  Αντώνη Πουλάκη να αναφέρεται στις δομές και στη βοήθεια που αυτές παρέχουν στους αλκοολικούς και στις οικογένειες τους.

«Τώρα ήξερα που να απευθυνθώ».
Η αλλαγή της δικής μου στάσης τους θορύβησε. Μπορεί να με κορόιδεψαν για τις επισκέψεις μου στα Κ.Ο.Π.Α, να με ειρωνεύτηκαν, να με λογόκριναν, όμως κάτι διαφορετικό συμβαίνει σήμερα κι εγώ…  «Πιστεύω» ότι θα αλλάξουν τώρα τα πράγματα»…
Δεκάδες οι οικογένειες που έχουν «Σωθεί»

Στις 980 ανέρχονται οι οικογένειες που μέχρι σήμερα έχουν απευθυνθεί στο αλκοολογικό ιατρείο του ΠΑΓΝΗ και κοντά 80 εκείνες που παραμένουν ενεργές εντός των δομών του Δικτύου. Το πλέον παρήγορο όλων είναι ότι οι πόρτες των σπιτιών στις κλειστές κοινωνίες ανοίγουν και η «ντροπή» για το πρόβλημα οδεύει προς τη λύση του.

«Τα ταμπού και τα μυστικά δεν χωρούν σε τέτοιες περιπτώσεις, λέει το μέλος της «Επιστροφής» Αντώνης Πουλάκης στον 98.4 αλκοολικός κι ο ίδιος, υπηρέτης δάσκαλος στη συνέχεια .
Τα 11 Κ.Ο.Π.Α σε όλο το νησί είναι αδιάψευστος μάρτυρας».

«Εθνικό» πρόβλημα το αλκοόλ

Υψηλά ποσοστά κατανάλωσης αλκοόλ έχει η Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας .
«Τακτική χρήση αλκοόλ κάνει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού στη χώρα μας. Ένα περίπου 40% κάνει χρήση αλκοόλ πολύ τακτικά, απόλυτη εξάρτηση έχει περίπου ένα 10%, ενώ ένα πολύ μικρό ποσοστό απέχει πλήρως.

Από επιδημιολογικές μελέτες (Πανεπιστήμιο Ηρακλείου, ΤΕΙ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, ΠαΓΝΗ) έχει διαπιστωθεί ότι επίσης σημαντικός είναι ο αριθμός των οικογενειών που αντιμετωπίζει προβλήματα στο Νομό Ηρακλείου.

…. Καθώς σταδιακά δημιουργούνται και οξύνονται τα προβλήματα, συχνά τα άτομα που κάνουν προβληματική χρήση αλκοόλ και τα μέλη των οικογενειών τους, φθάνουν σε ακραία σημεία κοινωνικής πίεσης και προσωπικού ψυχικού άλγους πριν ζητήσουν βοήθεια για το πρόβλημά τους…

Με λένε Μιχάλη, είμαι αλκοολικός και σε αποχή 15 χρόνια, τρείς μήνες και 28 ημέρες …

Με τα παραπάνω στοιχεία  μας συστήνεται ο κος Μιχάλης και την επισήμανση ότι μετρά την κάθε μέρα της αποχής του, καθώς είναι αυτές που πραγματικά ζει.

… «Δεν κατάλαβα πως εγκλωβίστηκα σε μία ουσία που τη λένε αλκοόλ, σε ένα ποτήρι που έγινε προέκταση του χεριού μου και το είδα με τρόμο να τρέμει. Δεν έκανα κάτι παράνομο, νόμιζα ότι ήξερα να πίνω. Οι κοινωνικές μου συναναστροφές περιορίστηκαν μόνο με πότες. Δημιούργησα προβλήματα στο σπίτι μου, έχασα κάθε επαφή με τη σύζυγο μου, ενώ τα παιδιά μου μόλις έβαζα το κλειδί στην πόρτα κλείνονταν στα δωμάτια τους.

Το χτύπημα κάτω από τη ζώνη το δέχθηκα όταν για να αποφύγω τις υποχρεώσεις του σπιτιού πήρα ένα μεγάλο δώρο στο παιδί μου που μου το επέστρεψε λέγοντας μου πως έχει ανάγκη τον πατέρα της κι όχι τα δώρα του»…  

Για τον κο Μιχάλη εκείνη η στιγμή ήταν το σημείο αναφοράς για τη χάραξη της νέας πορείας του. Του επίπονου αγώνα για τη σωτηρία του ιδίου και της οικογένειας του. Έμαθε για την «Επιστροφή» , βρήκε τη στήριξη, αγκαλιάστηκε, άκουσε τις συμβουλές, έμαθε, γιαυτό και θεωρεί ακόμα και σήμερα απαραίτητη τη συμμετοχή του στα κλαμπ κάθε εβδομάδα. «Στηρίζω και στηρίζομαι», λέει ενδεικτικά. «Οι πειρασμοί είναι πάντα δίπλα μας και η δουλειά που γίνεται σε αυτούς τους χώρους μας κρατά σε εγρήγορση».  

Με λένε Μαρκησία, έχασα τον πατέρα μου από το αλκοόλ, πίνει ο αδελφός μου, έπινα εγώ. Αποφάσισα όμως να «σωθώ».

«Έγινα αλκοολική χωρίς να το καταλάβω. Έφτασα στην κατάχρηση μέσα σε ένα Χειμώνα. Πίναμε για να ζεσταθούμε την ώρα της δουλειάς, δεν μέτρησα σωστά τον κίνδυνο αν και μέσα στο σπίτι μου αντιμετωπίζαμε προβλήματα», λέει η Μαρκησία.

«Οι χαρές μας εγκατέλειψαν, οι φίλοι επίσης, όπως κι οι συγγενείς. Στο σπίτι μας εγκαταστάθηκαν η ένταση, οι φωνές…

Ο άνθρωπος που υπέφερε κοντά μας, αλλά επιχειρούσε για χρόνια ηρωικά να μας σώσει ήταν η μητέρα μου, που επισκεπτόταν τα κλαμπ αντί για εμάς. Έφτασε στο σημείο να με διώξει από το σπίτι στην προσπάθεια της να με κάνει να δω διαφορετικά τα πράγματα. Έφυγα. Όταν όμως έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, το σοκ ήταν τόσο δυνατό που αποφάσισα να με σώσω»…    

«Μου έμαθαν τον τρόπο να χειρίζομαι τις δύσκολες ώρες. Να πιστεύω στον εαυτό μου και τα καταφέρνω. Ότι άλλαξα δεν θέλω να το χάσω»…

Καθαρή εδώ και πολλά χρόνια ωστόσο επιμένει πως μόνο με τη βοήθεια των κλαμπ οικογενειών  μπορεί να συνεχίσει καθώς από κει αντλεί την δύναμη που της χρειάζεται.

Χθες ήταν απέναντι, σήμερα είναι μαζί.

Ζευγάρι ο Χρήστος κι η Ελένη, δοκιμάστηκαν οι ίδιοι, μα δοκίμασαν και τις αντοχές των παιδιών τους για αρκετά χρόνια.
Πότης για 25 χρόνια ο σύζυγος, απέναντι του με φωνές, παρατηρήσεις, παράπονα, μουρμούρα η κα Ελένη. Ο συνδυασμός εντός κι εκτός σπιτιού εκρηκτικός ενίοτε.

«Ήμουν σε μια θάλασσα. Δεν ήξερα προς τα πού να κολυμπήσω. Πώς να το χειριστώ. Όταν συγγενικό μου πρόσωπο με πλησίασε και μ’ ενημέρωσε  για τα κλαμπ, τη δουλειά που γίνεται, δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε. Όπως δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε για την επίσκεψη μου στο ΚΕΘΕΑ με τη διαπίστωση ότι ο εθισμός είχε χτυπήσει για δεύτερη φορά την πόρτα του σπιτιού μου, με το παιδί μου να κάνει χρήση χασίς»…

«Είμαι καθαρός 4,5 χρόνια. Το αλκοόλ ήταν πάντα δίπλα μου. Με συντρόφευε. Δεν κάνω κάτι παράνομο, έλεγα. Όταν όμως ξεκίνησα να πίνω από το πρωί, τότε κατάλαβα ότι είχα περάσει στην άλλη πλευρά. Όταν διαπιστώσαμε ότι και το παιδί μας είχε πρόβλημα εθισμού, εκεί σταμάτησαν όλα» εξομολογείται ο κος Χρήστος.

«Σήμερα μιλάμε δημόσια γιατί λύσεις σε αυτά που μας συμβαίνουν πάντα υπάρχουν, αρκεί να το θέλουμε», λένε κι οι δύο. «Δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου και την οικογένεια σου, αν το κρύβεις πίσω από την κλειστή πόρτα».
«Η Επιστροφή»

Ο κορμός του Δικτύου Αλκοολογίας αποτελείται από το Σύλλογο Στήριξης Ατόμων με προβλήματα από το Αλκοόλ «Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ», το Αλκοολογικό Ιατρείο Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠαΓΝΗ), τις ομάδες αυτοβοήθειας Κ.Ο.Π.Α.  (Κλαμπ Οικογενειών με Προβλήματα από το Αλκοόλ) και το Ερευνητικό Εργαστήριο Αλκοολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Σκοπός η πρόληψη και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ στην Κρήτη, καθώς ο αλκοολισμός είναι κοινωνικό πρόβλημα και το να κλείνεις τα μάτια, απλά δεν επιτρέπεται.

Ο Σύλλογος Στήριξης Ατόμων με προβλήματα από το αλκοόλ λειτουργεί σε εθελοντική βάση από ευαισθητοποιημένους επαγγελματίες υγείας, γιατρούς- ψυχολόγους – κοινωνικούς λειτουργούς, κι ευαισθητοποιημένους πολίτες, εκπαιδευομένους εθελοντές και νηφάλιους αλκοολικούς.  Οι υπηρεσίες μάλιστα που προσφέρει ο σύλλογος, όπως και όλο το Δίκτυο Αλκοολογίας, παρέχονται Δωρεάν με σεβασμό στο απόρρητο και στην ανωνυμία.

11 τα Κ.Ο.Π.Α που λειτουργούν σε όλο το νησί, με το τελευταίο να ανοίγει τις πύλες του στην περιοχή των Μοιρών.
Συγκεκριμένα πρόκειται για τη δεύτερη κοινότητα οικογενειών για το αλκοόλ που λειτουργεί στην ευρύτερη περιοχή της Μεσαράς και την ενδέκατη ομάδα στην Κρήτη (Αγία Βαρβάρα, Ασήμι, Σχοινιάς, Γάζι, Ηράκλειο – τέσσερα -, Ρέθυμνο, Κουτσουράς Λασιθίου).

Υπεύθυνη για το Κ.Ο.Π.Α Μοιρών είναι η εκπαιδευμένη εθελόντρια κα Χρυσάνθη-Ζορμπά Καλαϊτζάκη  η οποία έχει προσωπική εμπειρία καθώς στήριξε τον αδερφό της να ξεπεράσει την εξάρτηση από το αλκοόλ.

«Ο αλκοολισμός δεν είναι αρρώστια. Είναι τρόπος ζωής κι αντιμετωπίζεται ακόμα και στις κλειστές κοινωνίες» το μήνυμα της κας Χρυσάνθης Ζορμπά – Καλαϊτζάκη. Στις επισημάνσεις της περί αλλαγής τρόπου ζωής, το κάλεσμα που δεν περιλαμβάνει το φαγητό εξαρχής αλλά το ποτηράκι με το «κρασί» και τη «ρακί»…..

Επιμέλεια ηχητικών: Παντελής Μπότσης