Τάκης Φωτόπουλος : Τα συστημικά αίτια της κρίσης του κορωνοϊού και το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα

Ο πολιτικός φιλόσοφος , συγγραφέας και ακαδημαϊκός Τάκης Φωτόπουλος από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται, μιλώντας στον 98.4 αφού σημείωσε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, είπε, πως την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…

H αυστηρή καραντίνα αποτελεί για τις χώρες μονόδρομο, αφού ούτε ήταν δυνατόν να γίνουν άμεσα μαζικά τεστ σε όλους τους πληθυσμούς λόγω του τεράστιου κόστους (κάτι που μόνο η Γερμανία έκανε εν μέρει, μην αποτρέποντας ούτε και αυτή όμως την καραντίνα), αλλά ούτε φυσικά η πανδημία μπορούσε να αντιμετωπιστεί με διάφορες παραλλαγές της θεωρίας για την «ανοσία της αγέλης», όπως αποδείχτηκε από το αρχικό «πείραμα» της Βρετανίας (που στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές όπως γίνεται σήμερα παραδεκτό) αλλά και της Σουηδίας, και αμέσως μετά των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και άλλων χωρών με ανάλογα αποτελέσματα. Έτσι, τελικά, κατέληξαν όλοι στη «μέθοδο της καραντίνας» για να περιορίσουν όσο ήταν δυνατό την ταχύτητα στην παραπέρα μετάδοση της ασθένειας, που, παρά τις ανοησίες των συνωμοσιολόγων, οι οποίοι έχουν πια εντελώς γελοιοποιηθεί, εξακολουθεί να εξαπλώνεται παντού, πέρα από τα μητροπολιτικά κέντρα.

Σε τελική ανάλυση, όλες οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί τώρα στα εμβόλια που προσπαθούν να σχεδιάσουν επιστημονικά συνεργεία (που σπεύδουν βέβαια να χρηματοδοτήσουν μέλη της Υπερεθνικής Ελίτ, εκτός βέβαια από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα), όχι βέβαια μόνο για να ανακηρυχτούν «σωτήρες της ανθρωπότητας», αλλά με βασικό στόχο τα δισεκατομμύρια κερδών που θα προκύψουν από την εμπορική εκμετάλλευση του εμβολίου όταν θα αρχίσουν να το μοσχοπουλούν σε αλλόφρονες κυβερνήσεις… Αυτό βέβαια δεν δικαιώνει άλλες δήθεν «επιστημονικές» έρευνες που, αρνούμενες τη μοναδική σημασία του ιού, τον εξομοίωναν με τη γρίπη, για ν’ αποκαλυφθεί αργότερα ότι…αφιλοκερδείς χρηματοδότες των ερευνών τους ήταν αμερικάνικες αεροπορικές εταιρείες που κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξαιτίας του ιού, όπως θα δείξουν σύντομα οι δραματικές συνέπειες της παγκόσμιας πτώσης του τουρισμού!

Η χώρα μας ακολούθησε και αυτή, σχετικά έγκαιρα, αυστηρά μέτρα καραντίνας, αλλά βέβαια η σχετική «επιτυχία» της δεν οφείλεται στην «σωφροσύνη» της ευρωκατοχικής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά στην περιφερειακή θέση της χώρας μας, όπως συνέβη και στις περισσότερες χώρες με χαμηλό βαθμό διεθνοποίησης, όπως οι γειτονικές βαλκανικές χώρες, αυτές στην ανατολική Ευρώπη, στην Αφρική κ.λπ., που είχαν αρχικά περιορισμένη διάδοση και αριθμό κρουσμάτων, σε αντίθεση με τις χώρες-κέντρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που αναφέρουμε παραπάνω, οι οποίες αποτελέσαν και «κέντρα» της πανδημίας. Αυτό φυσικά δεν αποκλείει στη συνέχεια την επέκταση της επιδημίας από τα μητροπολιτικά κέντρα στην περιφέρεια, όπως ήδη γίνεται σήμερα με τη Λατινική Αμερική, την Ινδία κ.λπ.

Και ενώ τα αυστηρά μέτρα στη χώρα μας αποσύρονται σταδιακά και όχι εντελώς, (και αφού εφαρμόστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις με «υπερβάλλοντα ζήλο», όπως π.χ. με την ουσιαστική απαγόρευση του εορτασμού του Πάσχα), έρχεται τώρα η κυβέρνηση να ανακοινώσει το πλήρες άνοιγμα του Τουρισμού και ότι θα εφαρμόζονται μόνο ημίμετρα (π.χ. σποραδικοί έλεγχοι) στην είσοδο χιλιάδων τουριστών στα αεροδρόμια, στα σύνορα και στα κρουαζιερόπλοια, ακόμη και αν προέρχονται από χώρες όπου η επιδημία είναι ακόμα σε επικίνδυνα επίπεδα (Ισπανία, Ιταλία, Βρετανία κλπ). Και αυτό ενώ σε πολλές χώρες δεν έχει παρέλθει η πανδημία, ενώ ταυτόχρονα εκφράζονται φόβοι για την πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος, το Φθινόπωρο, ακόμα και στη χώρα μας.

Ο Τάκης Φωτόπουλος επεσήμανε , πως ανεξάρτητα, επομένως, από τις επιμέρους αιτίες της εμφάνισης του κορωνοϊού, το κρίσιμο ερώτημα για εμάς δεν είναι οι αιτίες του, ακόμη και αν παράχθηκε σε κάποιο εργαστήριο (πράγμα όχι και τόσο περίεργο!), αλλά το πώς εξηγείται η μαζική εξάπλωσή του, γεγονός που αναφέρεται στη συστημική διάστασή του.

Το γιατί δηλαδή η παγκόσμια αυτή πανδημία πήρε έκταση που καμία άλλη πανδημία στην ανθρώπινη Ιστορία δεν είχε πάρει, παρά την τεράστια μυθολογία που αναπτύσσεται συστηματικά και αναπαράγεται από πτωχούς τω πνεύματι ότι π.χ. και η εποχική γρίπη περίπου ίδιες συνέπειες έχει! Και αυτό, διότι βέβαια εάν τα αίτια της μαζικής εξάπλωσής του είναι συστημικά, όπως θα προσπαθήσουμε να δείξουμε, τότε είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ο επόμενος ιός, ακόμη και αν ξεπεράσουμε τον σημερινό, με πολύ βαριές συνέπειες. Οι παγκόσμιες συνέπειες από την πρωτοφανή πανδημία θα είναι καταστροφικές όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και οικονομικές, και ήδη διαφαίνονται με την προβλεπόμενη μεγαλύτερη ύφεση στην ανθρώπινη Ιστορία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερη και από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία, την Ύφεση του 1929.  Οι λαοί, υποστήριξε  έχουν τη λύση στα χέρια τους: να παλέψουν για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία τους, (όπως έκανε την ιστορική αρχή ο Βρετανικός λαός με το  Brexit). Έτσι, οι λαοί μπορούν να προχωρήσουν στη κατάργηση των θεσμών της Παγκοσμιοποίησης (τις ανοικτές και ελεύθερες αγορές που επιβάλλουν την παντοδυναμία των πολυεθνικών), κάνοντας τη μετάβαση από τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινότητας κυριάρχων εθνών-κρατών, όπου οι λαοί στο μέλλον θ’ αποφασίσουν εάν θέλουν ατομικό ή συλλογικό έλεγχο της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα.