Αθέατες όψεις της Έντασης ΗΠΑ- Ρωσίας -Μέρος 2ον

Το δεύτερο μέρος της ανάλυσης στην εκπομπή του 98.4 με τον Γιώργο Σαχίνη, στη κλιμακούμενη ένταση μεταξύ ΗΠΑ- Ρωσίας, που αφορά άμεσα και την Ελλάδα, παρατέθηκε με την ολοκλήρωση αρχικά της οπτικής κορυφαίων μέσων της Δύσης, όπως των New York Times για την εσωτερική και διεθνή κατάσταση και στάση της Ρωσίας. Ακολούθως παρουσιάστηκε η αναλυτική συνέντευξη του εξ απορρήτων και εκπροσώπου Τύπου του Πούτιν , Ντμίτρι Πεσκόφ  για τις αιτίες της έντασης , αλλά και ένα άρθρο Ρωσίδας δημοσιογράφου , όπου περιγράφεται η κουλτούρα της ηγεσίας αλλά και της κοινωνίας της Ρωσίας, για τις διεθνείς εξελίξεις στην οικονομία, γεωπολιτική και το παγκόσμιο σύστημα. Η εκπομπή έτσι ίσως για πρώτη φορά σε ελληνικά μμε , παρέθεσε τις δύο πλευρές αυτής της έντασης , με πληροφορίες αυτούσια των ισχυρισμών και της Ρωσικής πλευράς, η οποία εμφανώς αναφέρεται και στην εμπλοκή ευθέως έστω και «ακούσια» της Ελλάδας, σε αυτή την κλιμάκωση της έντασης , δίνοντας στους ακροατές της την δυνατότητα επί δύο ημέρες, να αντλήσουν υλικό και να διαμορφώσουν άποψη για τα γεγονότα, έχοντας την εικόνα από όλες τις πλευρές.

 

• Το Απομαγνητοφωνημένο  Κείμενο

 

 

 

“Πιστεύω ότι οι περισσότεροι στη Ρωσία θα ήταν υπέρ, μόνο αν υπερασπιζόμασταν τους Ρώσους που ζουν σε αυτά τα εδάφη», δήλωσε ο κ. Ποπόφ, αναφερόμενος στις αυτόνομες περιοχές στην Ουκρανία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες έχουν λάβει τη Ρωσική υπηκοότητα.

 

Η αποτελεσματικότητα των στρατιωτικοποιημένων μηνυμάτων του κράτους είναι συζητήσιμη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι νέοι έχουν πιο θετική άποψη για τη Δύση από ό,τι οι Ρώσοι μεγαλύτερων ηλικιών, και το φιλοκρεμλινικό συναίσθημα που προκλήθηκε από την προσάρτηση της Κριμαίας φαίνεται να έχει εξανεμιστεί εν μέσω οικονομικής στασιμότητας. (απόσπασμα από τη πρόσφατη καθιερωμένη ετήσια συνένετευξη του Προέδρου Πούτιν: Σημειώσαμε ποσοστό ύφεσης τρία τοις εκατό, το οποίο είναι πολύ χαμηλότερο από ό,τι σε πολλές από τις σημαντικότερες οικονομίες του κόσμου, και ανακάμψαμε επίσης πολύ ταχύτερα από άλλες χώρες.

 

Τα γνωρίζετε αυτά τα στοιχεία, ακόμη και πέρυσι μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτές τις τάσεις, και σήμερα – έχω, φυσικά, πάρει μαζί μου και τον σχετικό πίνακα, θα παραθέσω τα στοιχεία αυτή τη στιγμή, προκειμένου να είμαι ακριβής στο σημείο αυτό: αναμένεται αύξηση του ΑΕΠ κατά 4,5% φέτος. Σήμερα, μέχρι και τον Οκτώβριο, βρίσκεται στο 4,6%. Η βιομηχανική παραγωγή αυξάνεται με ρυθμό πέντε τοις εκατό, ο τομέας της επεξεργασίας και μεταποίησης [βιομηχανία] με 5,2%.

 

Η συγκομιδή σιτηρών είναι ελαφρώς μικρότερη από πέρυσι λόγω των καιρικών συνθηκών: πέρυσι ήταν 133,5 εκατομμύρια τόνοι και σήμερα είναι 123 [εκατομμύρια τόνοι], ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, το οποίο όχι μόνο θα καλύψει τις ανάγκες μας, αλλά θα μας προσφέρει και ένα πολύ σημαντικό εξαγωγικό δυναμικό.

 

Οι επενδύσεις σε πάγια περιουσιακά στοιχεία, παρουσιάζουν 7,6% [αύξηση] από τον Νοέμβριο. Για το σύνολο του έτους αναμένεται στο 6%, ενώ πέρυσι είχαν σημειώσει μείωση κατά 1,4%.

 

Καλά, πολύ καλά εμφανίζονται τα στοιχεία στον κατασκευαστικό τομέα, σημειώνοντας ρεκόρ, με την κατασκευή 90 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων. Είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται τέτοιο αποτέλεσμα στην πρόσφατη ιστορία της Ρωσίας. Θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους εργαζόμενους στον κατασκευαστικό τομέα για το αποτέλεσμα αυτό: τόσο τα ανώτατα στελέχη, όσο και εκείνους που εργάζονται στην πράξη, στα εργοτάξια.

 

Οι μέσοι μηνιαίοι μισθοί έχουν αρχίσει να αυξάνονται σε πραγματικούς όρους, δόξα τω Θεώ. Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα έχει επίσης αλλάξει: ενώ ήταν μείον δύο τοις εκατό, φέτος, αναμένουμε αύξηση.

 

Ασφαλώς θα πρέπει να μιλήσουμε επίσης και για τον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός αναμένεται να είναι οκτώ τοις εκατό. Αυτό είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που είχε προβλεφθεί. Αλλά και πάλι, η πραγματική αύξηση [του εισοδήματος] εξακολουθεί να είναι 4,1 τοις εκατό μετά την αφαίρεση αυτών των πληθωριστικών δαπανών. Οι ειδικοί μας αναμένουν αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων κατά 3,5% για το προσεχές έτος. Φυσικά, όχι για όλες τις κατηγορίες των πολιτών. Φυσικά, πρόκειται για μέσους όρους, και θέλω να το τονίσω για άλλη μια φορά, όταν οι πολίτες, μας δουν και μας ακούσουν, θα πουν: καλά, υπάρχουν και πάλι μέσοι όροι. Πρέπει όμως να χρησιμοποιούμε μέσους δείκτες, ώστε να έχουμε ορισμένα σημεία αναφοράς. Ενδεχομένως θα μιλήσουμε για το προσωπικό εισόδημα με περισσότερες λεπτομέρειες.

 

Το ποσοστό ανεργίας, βέβαια – στόχος μας ήταν να επανέλθουμε στο προ της πανδημίας επίπεδο –  έχει συνεπώς μειωθεί. Πριν από την πανδημία το ποσοστό ήταν 4,6 έως 4,7 τοις εκατό, ενώ τώρα είναι 4,3 τοις εκατό. Μέχρι το τέλος του έτους, ίσως να είναι 4,4. Πρόκειται για έναν πολύ καλό δείκτη των συνολικών επιδόσεων της οικονομίας, αν και υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες και προκλήσεις που σχετίζονται με την αγορά εργασίας – παρεμπιπτόντως, αφορά τον αριθμό των ατόμων που εργάζονται στις κατασκευές. Αυτό αποτελεί σοβαρό ζήτημα.

 

Και τώρα λοιπόν, σχετικά με το εμπορικό ισοζύγιο. Παρά τις δυσκολίες, πέρυσι είχαμε 94 δισεκατομμύρια [δολάρια], σήμερα όμως έχουν σχεδόν διπλασιαστεί – φθάνοντας στα 184 δισεκατομμύρια [δολάρια] στο τέλος του έτους. Αυτός είναι επίσης ένας πολύ καλός δείκτης.

 

Το δημόσιο εξωτερικό χρέος έχει ελαφρώς περιοριστεί, είναι το χαμηλότερο στον κόσμο, κάπου γύρω στο 4%.

 

Ποιοι είναι επίσης και κάποιοι άλλοι σημαντικοί δείκτες που μας πληροφορούν για την ποιότητα της διακυβέρνησης και τις επιδόσεις ολόκληρου του κράτους, της κυβέρνησης και της Κεντρικής Τράπεζας ειδικότερα; Τα διεθνή μας αποθέματα αυξήθηκαν: από 595 δισεκατομμύρια [δολάρια] σε 625,5 δισεκατομμύρια. Το Εθνικό Ταμείο Πρόνοιας αυξάνεται επίσης σε 185,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Όλα αυτά δείχνουν σταθερότητα και καλό μακροοικονομικό επίπεδο.)

 

Αλλά το Κρεμλίνο διπλασιάζει τις προσπάθειές του. Η προσπάθειά του να αυξήσει την «Πατριωτική εκπαίδευση» περιλαμβάνει τη χρηματοδότηση ομάδων όπως της Βύμπελ (Vympel). Η «στρατιωτική Πατριωτική» οργάνωση διαθέτει περίπου 100 παραρτήματα σε όλη τη χώρα και διοργάνωσε τον πρόσφατο διαγωνισμό δεξιοτήτων στην πόλη Βλαντίμιρ που ολοκληρώθηκε την Πέμπτη.

 

Η Βερόνικα Οσίποβα (Veronika Osipova), 17 ετών, από την πόλη Ροστόφ-ον-Ντον (Rostov-on-Don), κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, κέρδισε το βραβείο της καλύτερης μαθήτριας. Για χρόνια έπαιζε άρπα και αποφοίτησε με άριστα από μια κορυφαία μουσική σχολή. Αλλά το 2015, άρχισε να μαθαίνει πώς να πυροβολεί με πολυβόλο και να ρίχνει χειροβομβίδες. Αποφάσισε να ενταχθεί στον Ρωσικό στρατό για να προστατεύσει τη χώρα από τους εχθρούς της.

 

«Ακολουθώ το παράδειγμα των κοριτσιών που, κάτω από σφαίρες και χειροβομβίδες, πήγαν να πολεμήσουν κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου», δήλωσε η κ. Οσίποβα. «Εκείνες δεν είχαν καμία επιλογή, αλλά εμείς την έχουμε, και εγώ επιλέγω τον στρατό».

 

Μετά από τη λεπτομερή αυτή ανάγνωση του άρθρου και των σχετικών σχολίων, ας δούμε τώρα πως αντιμετωπίζει η άλλη πλευρά τη στάση αυτή, του πολιτισμένου Δυτικού κόσμου, που δεν χάνουν ευκαιρία να μας πείσουν για τις ανθρωπιστικές και δημοκρατικές τους αντιλήψεις (!!).

 

Ο Πεσκόφ εξηγώντας την  συναισθηματική αντιδραση του Πούτιν στη πρόσφατη καθιερωμένη ετήσια συνέντευξη Τύπου, τονίζει :

«Παρακολουθούμε τι κάνει το ΝΑΤΟ, βλέπουμε ελιγμούς στα σύνορά μας, βλέπουμε την προμήθεια τεράστιου όγκου στρατιωτικού εξοπλισμού. Αυτά μεταφέρονται και μέσω της Ελλάδας προς άλλες κατευθύνσεις».

 

Η επισήμανση αυτή που αποσιωπήθηκε παντελώς από τα Ελληνικά ΜΜΕ, λες και δεν την πληροφορήθηκαν, αποκτά τεράστια σημασία.

Εν πρώτοις διότι η χώρα μας εμπλέκεται πλέον άμεσα στις επιθετικές ενέργειες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και προφανώς μια τέτοια δραστηριότητα δεν θα παραμείνει χωρίς συνέπειες σε περίπτωση σύγκρουσης.

Από την άλλη αποδεικνύει το βαρύ φορτίο που έχει επιφέρει η σύναψη της διμερούς συμφωνίας με τις ΗΠΑ, που καθιστά τη χώρα μας ορμητήριο και αποθήκη ενεργών εξοπλιστικών συστημάτων.

Δηλητηριάζει το ήδη βαρύ κλίμα των σχέσεών μας με τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Μας καθιστά συνεργούς επιθετικών σχεδίων και μας εμπλέκει σε περιπέτειες που απειλούν την ειρήνη στην περιοχή, αλλά και γενικότερα την παγκόσμια ειρήνη.

 

Ακολουθεί το άρθρο :

 

Πεσκόφ: Η συναισθηματική αντίδραση του Πούτιν στη συνέντευξη τύπου, προκλήθηκε από την απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας.

26/12/21

 

https://ria.ru/20211226/putin-1765540561.html

 

Πετροπαβλόσκ-Καμτσάτσκ (PETROPAVLOVSK-KAMCHATSKY), 26 Δεκεμβρίου – RIA Novosti. Τα λόγια του Βλαντιμίρ Πούτιν για την προστασία της εθνικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης Τύπου διακρίνονταν από συναισθηματισμό, επειδή η Δύση εξαπατά συστηματικά τη Ρωσία τις τελευταίες δεκαετίες , δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ .

 

«Κάθε φορά που ο πρόεδρος μιλάει για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, για την ασφάλεια της χώρας, είναι πάντα συναισθηματικός, κάτι που, ωστόσο, δεν κάνει τη διατύπωσή του λιγότερο διεξοδική. Προφανώς, εξαπατηθήκαμε μεθοδικά, και ως αποτέλεσμα αυτής της εξαπάτησης φτάσαμε σε μια κατάσταση όπου η ασφάλειά μας απειλείται », δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου σε συνέντευξή του στον Βλαντίμιρ Σολοβιόφ στην εκπομπή: Μόσχα – Κρεμλίνο – Πούτιν στο τηλεοπτικό σταθμό κανάλι Russia 1 .

 

Εξήγησε ότι υπάρχει απειλή περαιτέρω επέκτασης των πολιτικών και στρατιωτικών υποδομών του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της Ρωσίας και η εξάπλωση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σε χώρες όπως η Ουκρανία , η Γεωργία , η Μολδαβία αποτελεί «..συνεπώς στην πραγματικότητα, ζήτημα ζωής και θανάτου για εμάς.».

 

Σύμφωνα με τον Πεσκόφ, η Ουάσινγκτον δεν ερωτά τη Μόσχα σχετικά με το τι δεν της αρέσει όσον αφορά την επέκταση του Δυτικού στρατιωτικού μπλοκ, αλλά απλώς αναλαμβάνει δράση.

 

«Παρακολουθούμε τι κάνει το ΝΑΤΟ, βλέπουμε ελιγμούς στα σύνορά μας, βλέπουμε την προμήθεια τεράστιου όγκου στρατιωτικού εξοπλισμού. Αυτά μεταφέρονται και μέσω της Ελλάδας προς άλλες κατευθύνσεις», εξήγησε ο εκπρόσωπος Τύπου.

 

Αλλά ας δούμε σε ποιες ακριβώς συναισθηματικές αντιδράσεςι του προέδρου Πούτιν αναφέρεται ο Πεσκόφ :

 

Ντμίτρι Πεσκόφ: Ίσως θα έπρεπε να δώσουμε το λόγο στα ξένα μέσα ενημέρωσης.

 

Ας πάμε στο Sky News.

 

Νταιάνα Μάγκνεϊ (Diana Magnay): Σας ευχαριστώ που δεχτήκατε την ερώτησή μου. Δυστυχώς είναι στα αγγλικά.

 

Αναφερθήκατε εκτενώς στις εγγυήσεις ασφαλείας και σήμερα μάθαμε τις προτάσεις σας. Υποστηρίζετε επίσης ότι δεν έχετε καμία πρόθεση να εισβάλλετε στην Ουκρανία.

 

Μπορείτε να εγγυηθείτε λοιπόν, άνευ όρων, ότι δεν θα εισβάλλετε στην Ουκρανία ή σε οποιαδήποτε άλλη κυρίαρχη χώρα; Ή αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία των διαπραγματεύσεων;

 

Και ακόμη μια ερώτηση: τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, δεν κατανοεί η Δύση σχετικά με τη Ρωσία ή με τις προθέσεις σας;

 

Σας ευχαριστώ.

 

Βλαντίμιρ Πούτιν: Σχετικά με τις εγγυήσεις και το με αν θα εξαρτηθεί οτιδήποτε από την πορεία των διαπραγματεύσεων. Οι ενέργειές μας δεν πρόκειται να εξαρτηθούν από την πορεία των διαπραγματεύσεων, αλλά από την άνευ όρων διασφάλιση της ασφάλειας της Ρωσίας, για το παρόν και για την ιστορική προοπτική.

 

Ως εκ τούτου, έχουμε καταστήσει σαφές ότι η περαιτέρω προώθηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά είναι ανεπίτρεπτη. Τι δεν γίνεται κατανοητό εν προκειμένω; Μήπως εγκαθιστούμε εμείς πυραύλους δίπλα στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών; Όχι, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτές που με τους πυραύλους τους έχουν έρθει στο σπίτι μας, βρίσκονται στο κατώφλι μας. Είναι κάποιου είδους περιττή απαίτηση να μην εγκατασταθούν άλλα επιθετικά συστήματα έξω από το σπίτι μας; Τι είναι τόσο παράδοξο σ’ αυτό;

 

Πώς θα αισθάνονταν οι Αμερικανοί αν εμείς εγκαθιστούσαμε τους πυραύλους μας στα σύνορα Καναδά-ΗΠΑ ή στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ; Το Μεξικό και οι ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ εδαφικές διαφορές; Και σε ποιον ανήκε η Καλιφόρνια; Και το Τέξας; Μήπως το έχουν ξεχάσει; Εντάξει λοιπόν, όλα αποσιωπούνται, κανείς δεν τα αναδεικνύει – όπως αναδεικνύουν σήμερα την Κριμαία. Υπέροχα. Επιπλέον, όμως, προσπαθούμε να μην θυμόμαστε πώς προέκυψε η Ουκρανία. Ποιος τη δημιούργησε; Ο Βλαντιμίρ Λένιν, όταν δημιούργησε τη Σοβιετική Ένωση: η Συνθήκη της Ένωσης το 1922 και το Σύνταγμα του 1924. Πράγματι, μετά το θάνατό του, αλλά ωστόσο δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις αρχές του.

 

Όμως σήμερα το ερώτημα αφορά την ασφάλεια – δεν έχει σημασία η ιστορία (ο Θεός να την έχει καλά) – το ερώτημα αφορά την ασφάλεια. Επομένως, δεν είναι η πρόοδος των διαπραγματεύσεων που μας ενδιαφέρει – είναι τα αποτελέσματά τους.

 

Μήπως δεν το γνωρίζουμε; Το έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν και μάλλον και εσείς το γνωρίζετε πολύ καλά: ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά, έτσι μας έλεγαν στη δεκαετία του ’90. Και λοιπόν; Μας εξαπάτησαν. Απλώς μας εξαπατήσατε ξεδιάντροπα: πέντε κύματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, και σήμερα, παρακαλώ, εγκαθίστανται τα οπλικά συστήματα στη Ρουμανία, στην Πολωνία. Αυτό είναι το ζητούμενο, πρέπει τελικά να το καταλάβετε.

 

Δεν είμαστε εμείς αυτοί που απειλούμε τους άλλους. Θα έρθουμε εκεί, στα σύνορα των ΗΠΑ; Ή στα σύνορα της Μεγάλης Βρετανίας, ή κάπου αλλού; Εκείνοι ήρθαν σε εμάς και σήμερα δηλώνουν: όχι, η Ουκρανία θα ενταχθεί και αυτή επίσης στο ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι θα αναπτυχθούν και εκεί οπλικά συστήματα. Ή ακόμη κι αν δεν θα ανήκει στο ΝΑΤΟ, δεν θα υπάρχουν βάσεις και οπλικά συστήματα με βάση διμερείς συμφωνίες. Γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε.

 

Και απαιτείτε λοιπόν κάποια εγγύηση από εμένα. Εσείς, πρέπει να μας δώσετε εγγυήσεις! Και αμέσως μάλιστα, αυτή τη στιγμή. Όχι να θάβετε το θέμα επί δεκαετίες και κάτω από τόσο ήπια λόγια περί της ανάγκης ασφάλειας για όλους, ώστε ώστε να καταφέρετε να κάνετε αυτό που σχεδιάζετε να κάνετε. Επομένως, περί αυτού πρόκειται. Λοιπόν, μήπως απειλούμε κανέναν;

 

Και τώρα ποιο είναι το δεύτερο μέρος; Μπορείτε παρακαλώ να το επαναλάβετε;

 

Νταιάνα Μάγκνεϊ: Τι νομίζετε ότι δεν κατανοεί η Δύση σχετικά με την Ρωσία;

 

Βλαντίμιρ Πούτιν: Ξέρετε τι καταλαβαίνει και τι δεν καταλαβαίνει: ξέρετε, μερικές φορές νομίζω ότι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους. Μόλις σας εξήγησα τα αυτονόητα πράγματα – λοιπόν, πώς μπορεί να μην γίνονται κατανοητά; Μας είχαν δηλώσει ότι: δεν θα επεκταθούμε. Και όμως επεκτείνονται. Μας είχαν διαβεβαιώσει ότι: θα υπάρξουν ίσες εγγυήσεις για όλους στο πλαίσιο μιας σειράς διεθνών συμφωνιών. Αλλά αυτή η ισότιμη ασφάλεια δεν υφίσταται.

 

Θυμηθείτε, το 1918, ένας σύμβουλος του Γούντροου Γουίλσον, του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε πει: «Όλος ο κόσμος θα ήταν πιο ήρεμος αν στη θέση της σημερινής απέραντης Ρωσίας υπήρχε ένα κράτος στη Σιβηρία και άλλα τέσσερα κράτη στο ευρωπαϊκό της τμήμα».

 

Το 1991 χωριστήκαμε νομίζω, σε 12 μέρη, έτσι δεν είναι; Εντούτοις, φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν αρκετό για τους εταίρους μας: κατά τη γνώμη τους, η Ρωσία είναι πολύ μεγάλη για τη σημερινή εποχή, επειδή οι ίδιες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μετατραπεί σε μικρά κράτη – δεν είναι μεγάλες αυτοκρατορίες, αλλά μικρά κράτη, με 60-80 εκατομμύρια κατοίκους. Αλλά ακόμη και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όπου μας έχουν απομείνει μόνο 146 εκατομμύρια, και αυτά ακόμα είναι υπερβολικά πολλά. Μου φαίνεται ότι αυτό και μόνο αυτό, μπορεί να εξηγήσει μια τέτοια συνεχή άσκηση πίεσης.

 

Στη δεκαετία του 1990, η Σοβιετική Ένωση έκανε ό,τι μπορούσε για να οικοδομήσει φυσιολογικές σχέσεις με τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το είχα δηλώσει και θα το επαναλάβω, αφήστε τους ακροατές και τους τηλεθεατές σας εκεί στη χώρα σας να δουν – δεν θυμάμαι από ποιο μέσο ενημέρωσης είστε, αλλά δεν έχει σημασία – ότι στις εγκαταστάσεις του πυρηνικού μας συστήματος, του στρατιωτικού συστήματος, συμμετείχαν εκπρόσωποι των ενδιαφερόμενων αμερικανικών υπηρεσιών, κάθε μέρα πήγαιναν εκεί για να εργαστούν – στις εγκαταστάσεις του Ρωσικού συγκροτήματος πυρηνικών όπλων – ζούσαν εκεί. Υπήρχαν πολυάριθμοι σύμβουλοι στη ρωσική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου και ατόμων από το προσωπικό της CIA.

 

Τι περισσότερο θα μπορούσατε να επιθυμήσετε; Γιατί έπρεπε να υποστηρίξετε τρομοκράτες στον Βόρειο Καύκασο και να χρησιμοποιήσετε εμφανώς τρομοκρατικές οργανώσεις για να προσπαθήσετε να διαλύσετε τη Ρωσική Ομοσπονδία; Αλλά πράγματι αυτό έκαναν, και ως πρώην διευθυντής της FSB το γνωρίζω αυτό με απόλυτη βεβαιότητα: συνεργαστήκαμε με διπλούς πράκτορες, οι οποίοι μας ανέφεραν τα καθήκοντα που τους είχαν αναθέσει οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Γιατί όμως θα έπρεπε να γίνει αυτό; Αντιθέτως, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία ως πιθανό σύμμαχο, να την ενισχύσουν. Αλλά μάλλον επιχειρήθηκε το αντίθετο: μια προσπάθεια περαιτέρω αποσύνθεσής της.

 

Και στη συνέχεια άρχισαν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Όπως είναι φυσικό, είπαμε: μην το κάνετε αυτό, μας υποσχεθήκατε να μην το κάνετε αυτό. Εκείνοι όμως μας είπαν: «Πού είναι γραμμένο στα χαρτιά; Δεν είναι γραμμένο κάπου. Αυτό ήταν, κάντε πέρα, δεν μας ενδιαφέρουν οι ανησυχίες σας. Και αυτό συνεχίζεται χρόνο με το χρόνο. Κάθε φορά αντιδρούσαμε, προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε κάτι, εκφράζαμε τις ανησυχίες μας. Όχι – ούτε που ήθελαν να ακούσουν, εμείς θα κάνουμε αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό.

 

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε – πέντε κύματα επέκτασης. Τι τους λείπει λοιπόν για να καταλάβουν; Δεν ξέρω. Ρωτάτε τι δεν είναι κατανοητό εδώ. Νομίζω ότι είναι σαφές: θέλουμε να κατοχυρώσουμε την ασφάλειά μας».

 

Και μιλώντας για το ζήτημα της ασφάλειας και συνεχίζοντας με το άρθρο συνέχισε ο Πεσκόφ :

 

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ως πρόεδρος που έχει την ικανότητα να αναλύει συνολικά την κατάσταση, ανέλαβε πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση ενός συστήματος εγγυήσεων ασφαλείας.

 

«Οι διπλωμάτες μας, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι διπλωμάτες της παλιάς, κλασικής σχολής, πολύ ταλαντούχοι διπλωμάτες, πρόκειται να διεξάγουν μια πολύ δύσκολη συζήτηση. Είναι όμως πάντοτε προτιμότερο να μιλούν οι διπλωμάτες από το να μιλάει ο στρατός», επισήμανε.

 

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου σημείωσε ότι εν αναμονή των διαπραγματεύσεων για τις εγγυήσεις ασφαλείας, παρέμεινε συγκρατημένα αισιόδοξος και πρότεινε να μην αντιδρούμε σε «εκπομπές πληροφοριών από μεγάφωνα». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι διπλωμάτες επικοινωνούν με μη κοινοποιήσιμο, με ουσιαστικό και με ισορροπημένο τρόπο. Η κατάσταση θα γίνει πολύ πιο ξεκάθαρη όταν “ακούσουμε τι θα πουν οι ομόλογοί μας”, δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Προέδρου.

 

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο πρόεδρος Πούτιν υπολογίζει τα πάντα. Θα πρέπει όμως να επικεντρωθούμε στις διαπραγματεύσεις που αναμένουμε να διεξαχθούν τον Ιανουάριο. Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις θα καταστεί άμεσα σαφές αν οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να δώσουν μια ουσιαστική απάντηση.  Ή πάλι εάν θα προτιμήσουν παρόλα αυτά, να παρατείνουν τη διαδικασία και να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν μία σειρά μακρόσυρτων, πολυετών διαπραγματεύσεων. <…> Η κατάσταση είναι τέτοια που χρειαζόμαστε μια λύση – χρειαζόμαστε μια γρήγορη, συγκεκριμένη λύση – μια λύση που θα ικανοποιεί τα συμφέροντά μας.»

 

Η παράταση των συνομιλιών «δεν συμβαδίζει καθόλου με το πνεύμα της Ρωσικής πλευράς» και «δεν συμβαδίζει με την αντίληψη του Προέδρου Πούτιν», κατέληξε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.

 

Στα μέσα Δεκεμβρίου, το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών δημοσίευσε ένα σχέδιο συνθήκης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και μια συμφωνία με το ΝΑΤΟ. Τα έγγραφα έχουν ήδη παραδοθεί στην Ουάσινγκτον και τους συμμάχους της. Σε ένα σημείο, η Μόσχα προτείνει ότι η συμμαχία θα πρέπει να παράσχει εγγυήσεις που θα αποκλείουν τις περαιτέρω προελάσεις της προς Ανατολάς – ιδίως μέσα στο ουκρανικό έδαφος.

 

Όπως έχει επανειλημμένα τονίσει ο Βλαντίμιρ Πούτιν, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και η ανάπτυξη επιθετικών οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία αποτελούν κόκκινες γραμμές για τη Μόσχα. Με τη σειρά του, ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επεσήμανε ότι ο στρατιωτικός συνασπισμός αυξάνει τις προμήθειες όπλων προς το Κίεβο , και ο αριθμός των δυτικών εκπαιδευτών στη χώρα, έχει επίσης αυξηθεί. Κατά την άποψή του, αυτό θα μπορούσε να παρακινήσει τις ουκρανικές αρχές «σε στρατιωτικές περιπέτειες», γεγονός που δημιουργεί άμεση απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας.

 

• Οι Παραπομπές στα σχετικά Link

 

 

https://www.nytimes.com/2021/12/21/world/europe/russia-military-putin-kremlin.html

 

https://ria.ru/20211226/putin-1765540561.html

 

 

 

 

• Το Απομαγνητοφωνημένο Κείμενο

 

 

Το άρθρο που ακολουθεί, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό, διότι δίνει μια ξεκάθαρη διάσταση στα προβλήματα που υπάρχουν και στο τι προκαλούν αυτά σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, μέσα στο σύγχρονο πολυπολικό κόσμο και τον αντίκτυπό τους στη Ρωσική Ομοσπονδία ειδικότερα.

Δείχνει επίσης, ίσως για πρώτη φορά με τόση σαφήνεια την επικρατούσα αντίληψη που επικρατεί στα ζητήματα αυτά, τόσο από την πλευρά της Ρωσικής ηγεσίας, όσο και από την πλευρά της Ρωσικής κοινωνίας.

 

 

Το τελεσίγραφο της Ρωσίας προς τη Δύση: τι θα συμβεί αν δεν το αποδεχτεί.

 

Irina Alksnis

20.12.21

 

Εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορεί ένα δημοφιλές πολιτικό ανέκδοτο στη Ρωσία : “Επικρίνουμε τον πρόεδρο όχι επειδή είναι πολύ Πούτιν, αλλά επειδή δεν είναι αρκετά Πούτιν‘. Το νόημα του αστείου είναι προφανές – πολλοί Ρώσοι πολίτες ενώ υποστηρίζουν τις πολιτικές του εθνικού ηγέτη, θα ήθελαν να τον βλέπουν να ενεργεί συχνά, πιο σκληρά, αποφασιστικά και αυστηρά.

 

Η αυτοσυγκράτηση σήμα κατατεθέν του Πούτιν, η τάση του για λήψη αποφάσεων βήμα προς βήμα και η αναζήτηση συμβιβασμών, η ικανότητά του να μην παρασύρεται συναισθηματικά σε καταστάσεις που θα ήθελε κανείς να ξεσπάσει και να τσακίσει, γίνονται σεβαστές, αλλά ταυτόχρονα ερμηνεύονται από ορισμένες δυνάμεις ως αδυναμία και μερικές φορές ακόμη και ως προδοσία των εθνικών συμφερόντων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπου, κατά τη γνώμη των υπερπατριωτών, ο Ρώσος πρόεδρος επιδεικνύει εδώ και χρόνια προκλητική ηπιότητα και αναποφασιστικότητα.

 

Ευτυχώς, οι περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται τη σοφία και τη στρατηγική ορθότητα της προσέγγισης του Πούτιν. Εντούτοις, κάθε περίπτωση κατά την οποία η Μόσχα εγκαταλείπει ξαφνικά τη συγκρατημένη και κατευναστική ρητορική της και επιχειρεί το έναν  ή τον άλλο διπλωματικό ελιγμό, προκαλεί νευρικότητα – διότι αυτό αποτελεί πάντα ένδειξη έκτακτων συνθηκών, πίσω από τις οποίες μπορεί κανείς να περιμένει τις πιο απροσδόκητες εξελίξεις και ριζικές αλλαγές.

 

Την περασμένη Παρασκευή, η Ρωσία έκανε ακριβώς αυτό – δεν είναι τυχαίο ότι τα σχόλια των εμπειρογνωμόνων σχετικά με τα σχέδια συνθηκών με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που δημοσιοποιήθηκαν από το υπουργείο Εξωτερικών περιλαμβάνουν συχνά φράσεις όπως «κόκκινη γραμμή» και ακόμη και «τελεσίγραφο», και σε ορισμένα σημεία γίνεται αισθητή η αβεβαιότητα και η ανησυχία στους τόνους.

 

Και μάλιστα για σοβαρούς λόγους. Το ρωσικό κράτος έκανε αυτό που κάποιες πολιτικές δυνάμεις ήθελαν -και απαιτούσαν- εδώ και χρόνια. Όμως η κίνηση αυτή είναι τόσο αντίθετη με την παραδοσιακή γραμμή της εξωτερικής μας πολιτικής που αποτελεί σαφές μήνυμα ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει. Και επειδή πρόκειται για στρατιωτικό ζήτημα, υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι για να υπάρχει ένταση και νευρικότητα.

 

Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι εδώ και σχεδόν οκτώ χρόνια οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση χαρακτηρίζονται από οξείες κρίσεις. Το τοξικό περιβάλλον της εξωτερικής πολιτικής με τις κραυγαλέες κατηγορίες που όλες οι ευθύνες επιρρίπτονται στη Μόσχα έχει καταστεί τόσο συνηθισμένο, ώστε πρέπει κανείς να αναζητήσει αναδρομικά μια εξήγηση για το γιατί η κρατική ηγεσία προχώρησε σε αυτό το βήμα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Γιατί όχι πριν από έξι μήνες – όταν η υστερία των μέσων ενημέρωσης και η πολιτική υστερία μαινόταν στη Δύση, κατηγορώντας τη χώρα μας για επιθετικές προθέσεις εναντίον της Ουκρανίας; Γιατί όχι μετά την υπόθεση Σκριπάλ, ή την κατάρριψη του Boeing πάνω από το Ντονμπάς, ή τις κατηγορίες για συμμετοχή μας σε χημικές επιθέσεις στη Συρία ; Γιατί τώρα; Τι έχει αλλάξει και τι πρέπει να περιμένουμε στη συνέχεια;

 

Προφανώς, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει πολλά επίπεδα και ποικίλες πτυχές.

 

Ωστόσο, φαίνεται ότι ο καθοριστικός παράγοντας αυτή τη φορά δεν είναι τόσο οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, όσο η παγκόσμια κατάσταση – και κυρίως όχι όσον αφορά την πολιτική, αλλά την οικονομία. Επειδή η ίδια η ουσία της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων τους συγκεντρώνεται στην οικονομική σφαίρα, αυτοί είναι συνεπώς οι κατ’ εξοχήν ωφελημένοι από το υπάρχον σύστημα, αποκομίζοντας από αυτό κέρδη δυσανάλογα με τη συνεισφορά τους.

 

Επομένως, το σημαντικότερο ίσως γεγονός του απερχόμενου έτους 2021 ήταν το πέρασμα στην εναρκτήρια φάση μιας παγκόσμιας κρίσης που διαφαινόταν στον πλανήτη και η οποία άρχισε να ξεδιπλώνεται στην ίδια τη Δύση.

 

Οι χρηματοπιστωτικές και ρυθμιστικές αρχές στις ΗΠΑ και στις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι πλέον σε θέση να καθησυχάζουν τους πολίτες τους ότι ο υψηλός πληθωρισμός πρόκειται να είναι προσωρινός και ότι τα πράγματα θα επανέλθουν σύντομα στην κανονικότητα. Οι αλυσίδες παραγωγής και εφοδιασμού σπάνε και οι ελλείψεις αγαθών γίνονται όλο και πιο συχνές. Ο ενεργειακός τομέας βρίσκεται σε κρίση και οι τιμές της ενέργειας αγγίζουν επίπεδα ρεκόρ, με όλο και πιο αισθητές επιπτώσεις στο πορτοφόλι των πολιτών. Οι εμπειρογνώμονες σε θέματα αγροτικών προϊόντων φοβούνται μια παγκόσμια επισιτιστική κρίση στο επόμενο έτος – λόγω της σοβαρής έλλειψης λιπασμάτων. Τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του κόσμου έχουν διογκωθεί από τεράστιες φούσκες. Ο κατάλογος των προβλημάτων θα μπορούσε να συνεχιστεί.

 

Μερικές φορές ακούγονται απόψεις ότι δεν υπάρχει τίποτα το εξαιρετικό σε αυτό που συμβαίνει σήμερα – άλλωστε, οι κυκλικές υφέσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της οικονομικής ζωής. Για παράδειγμα, η δεκαετία του 1970 υπήρξε πολύ δύσκολη από οικονοµική άποψη για τη ∆ύση, η οποία ζούσε τότε επί σειρά ετών µε υψηλό πληθωρισμό – παρεμπιπτόντως, δεν έχουν ακόμη σημειωθεί παρόμοια μεγέθη. Και κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008-2009 υπήρξαν πολλές «Κασσάνδρες» που προέβλεψαν την επικείμενη κατάρρευση του δολαρίου – πλην όμως όλα λίγο-πολύ διευθετήθηκαν.

 

Σε μια τυπική κατάσταση, τα επιχειρήματα αυτά θα ήταν πράγματι εντυπωσιακά. Αλλά αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα: ζούμε σε μια εντελώς μη τυπική κατάσταση: το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει εξαντλήσει πλήρως τις δυνατότητές του για ανάπτυξη σε ομαλές συνθήκες. Όμως τώρα πλέον, κάθε χρόνο, κάθε μήνα, ακόμη και κάθε μέρα στα πλαίσια της υφιστάμενης κατάστασης, η Δύση, που ήταν η κατεξοχήν επωφελούμενη, σήμερα πρέπει να καταφεύγει σε έκτακτα μέτρα. Τα κυριότερα από αυτά αποτέλεσαν οι πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης που δρομολογήθηκαν ακριβώς για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008-2009, οι οποίες ανέβαλλαν (αλλά δεν ακύρωσαν) την κατάρρευση του Δυτικο-κεντρικού συστήματος. Εξάλλου, υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη μεταξύ των οικονομολόγων ότι αυτή η παρέμβαση της Δύσης όχι μόνο ανέβαλε το αναπόφευκτο, αλλά εξασφάλισε μια ακόμη πιο καταστροφική κατάρρευση στο μέλλον.

 

Στην πραγματικότητα, ο υψηλός πληθωρισμός και τα άλλα προβλήματα που αναφέρθηκαν προηγουμένως είναι απλώς απόδειξη ότι η τεράστια μάζα χρήματος που εισρέει στην παγκόσμια οικονομία, χωρίς να είναι εξασφαλισμένη από κάποια βάση, ξεφεύγει από τον έλεγχο των ρυθμιστικών αρχών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η κατάσταση εξελίσσεται πλέον σύμφωνα με τη δική της λογική, η οποία απλώς αγνοεί τα διοικητικά μέτρα των αρμόδιων δομών.

 

Στην περίπτωση αυτή, η Ρωσία (καθώς και η Κίνα και άλλες δυνάμεις που εργάζονται για τον μετασχηματισμό του παγκόσμιου συστήματος) αντιμετωπίζει μια διπλή πρόκληση.

 

Από τη μία πλευρά, υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να επιταχύνουν την καθαίρεση των ΗΠΑ από τον ηγετικό θώκο της υφηλίου, αυξάνοντας την πίεση προς αυτές. Διότι, καθώς η αποδυνάμωση της Δύσης συνεχίζεται εδώ και αρκετό καιρό, τα φαινόμενα κρίσης που έχουν εμφανιστεί δείχνουν ότι η διαδικασία έχει περάσει σε ένα νέο ποιοτικά επίπεδο – και επομένως θα ήταν ανόητο να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία.

 

Το ζήτημα αυτό καθίσταται περισσότερο επείγον δεδομένου ότι από την πλευρά μας έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί η διαδικασία δημιουργίας των δικών μας – εναλλακτικών προς τους δυτικούς – στρατηγικών μηχανισμών και διαδικασιών που είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία της εθνικής οικονομίας και των σχέσεων με άλλες χώρες. Είτε πρόκειται για την παραγωγή αγαθών, τη ροή κεφαλαίων, τις νομισματικές ρυθμίσεις, τη διακίνηση πληροφοριών, την εναρμόνιση των συμφερόντων και πολλά, πολλά άλλα.

 

Από την άλλη πλευρά, η σημερινή κατάσταση αυξάνει δραματικά τους κινδύνους, μεταξύ άλλων και τους κινδύνους για τις στρατιωτικές συγκρούσεις, διότι, όπως γνωρίζουμε, ένα στριμωγμένο άγριο θηρίο μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Και δεδομένης της παρακμής των δυτικών ελίτ, οι περισσότερες από τις οποίες ουδέποτε αντιμετώπισαν οι ίδιες σημαντικές προκλήσεις και δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο παρά μια ομαλή καριέρα σε κυβερνητικές πολυθρόνες, είναι αδύνατο να αποκλείσουμε τις προφανώς εσφαλμένες αποφάσεις και βήματα εκ μέρους τους.

 

Από την άποψη αυτή, αν εξετάσουμε τις πρωτοβουλίες της Μόσχας, είναι σαφές ότι τα δημοσιοποιημένα σχέδια συνθηκών με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, καθώς και οι δηλώσεις των αξιωματούχων μας, στοχεύουν και στους δύο στόχους ταυτόχρονα.

 

Πρώτον, τόσο ως προς την ουσία όσο και ως προς τη μορφή, δεν αποτελούν προτάσεις προς συζήτηση, αλλά στην πραγματικότητα τελεσίγραφο – απαίτηση για παράδοση άνευ όρων. Απλούστατα δεν διαβλέπουν μια ικανοποιητική διέξοδο για τη Δύση χωρίς να χάσει το γόητρό της – εκτός από το να παραμείνει σταθερά αποφασισμένη και τελικά να οδηγήσει τα πράγματα σε πόλεμο με τη Ρωσία. Εάν κρίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο αμφιταλαντεύονται από την άλλη πλευρά, τότε φαίνεται ότι έχουν πλήρη επίγνωση αυτού του θέματος.

 

Και δεύτερον, είναι ακριβώς η μέγιστη έμφαση που δίνεται στα στρατιωτικά ζητήματα και στην άνευ προηγουμένου σκληρή επίσημη ρητορική της Μόσχας που υπογραμμίζουν ότι η Ρωσία είναι έτοιμη -τόσο ηθικά και τεχνικά, όσο και από κάθε άλλη έννοια- για οποιαδήποτε εξέλιξη. Εξάλλου η φήμη που έχουν δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια επιβεβαιώνει ότι οι Ρώσοι δεν θα διστάσουν να προσφύγουν στα όπλα εφόσον το κρίνουν απαραίτητο.

 

Στο σημείο αυτό, αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος δήλωσε ευθέως το καλοκαίρι ότι αν η Ρωσία είχε βυθίσει το βρετανικό αντιτορπιλικό που είχε προβεί σε ευθεία πρόκληση στα ανοικτά των ακτών της Κριμαίας, δεν θα υπήρχαν σημαντικές συνέπειες: δεν θα μετρούσε και τόσο η κατακραυγή στον παγκόσμιο Τύπο. Αναμφίβολα, τα δυτικά στρατιωτικά επιτελεία σαρώνουν αυτή τη στιγμή μανιωδώς τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τα σχέδια επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, επειδή συνειδητοποιούν ότι εάν η Μόσχα θεωρήσει οποιοδήποτε από αυτά ως αντιρωσική πρόκληση και «αναλάβει δράση», αυτό δεν θα αποτελέσει casus belli (αιτία πολέμου) – αλλά θα αναγκάσει τη συμμαχία να φύγει από εκεί με την ουρά στα σκέλια.

 

Σε γενικές γραμμές, η σκληρή πίεση που ασκεί η Ρωσία ειδικά στο στρατιωτικό μέτωπο αποσκοπεί στο να κατευνάσει τους πλέον θερμοκέφαλους στη Δύση, οι οποίοι σίγουρα έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η χρήση στρατιωτικών μεθόδων εναντίον της χώρας μας θα μπορούσε να αποτελέσει την τέλεια μέθοδο επίλυσης της παγκόσμιας κρίσης – εις βάρος της Ρωσίας. Όπως ακριβώς συνέβη και με τα αποτελέσματα του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου τον περασμένο αιώνα.

 

Αλλά όχι, αυτή τη φορά θα πληρώσει μόνη της η Δύση.

 

• Η Παραπομπή στο σχετικό Link

 

https://ria.ru/20211220/ultimatum-1764453150.html