Δ. Βρύσαλης: «Ανεπάρκεια της παρηγορητικής φροντίδας και του κράτους πρόνοιας»

«Στον αέρα τα γραφεία πόνου» καταγγέλλει ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο ΠΑΓΝΗ επικαλούμενος τις αναφορές  των αναισθησιολόγων των ιατρείων πόνου της Κρήτης και της Ελληνικής Εταιρεία Αλγολογίας.

Φέρνει ως παράδειγμα την τραγωδία στο Ρέθυμνο, όπου ο σύζυγος μιας 85χρονης αποφάσισε να τη «λυτρώσει» από το «μαρτύριο» του καρκίνου, την αγωνία πολλών ανθρώπων και την ανάγκη τους για ανακούφιση από τους αφόρητους πόνους.

Λέει πως το ιατρείο πόνου του ΠΑΓΝΗ, εξυπηρετεί ετησίως πάνω από 2500 ασθενείς με ογκολογικά, νευρολογικά, ορθοπεδικά, ρευματολογικά, κ.ά. νοσήματα, αριθμός που έχει αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της διακοπής λειτουργίας του αντίστοιχου ιατρείου του Βενιζελείου (εξαιτίας έλλειψης αναισθησιολόγων).

Σημειώνει πως το ιατρείο πόνου του ΠΑΓΝΗ καλύπτεται μόνο από δύο αναισθησιολόγους (εκπαιδευμένους στην αλγολογία) και μια νοσηλεύτρια, χωρίς ψυχολόγο,  λειτουργεί 3 φορές την εβδομάδα και η αναμονή για μη επείγοντα (π.χ. μη ογκολογικά) περιστατικά φτάνει τους 2 μήνες.

Στις επισημάνσεις του και η διαχείριση θεμάτων της ψυχικής υγείας. Στην απουσία κοινωνικής πρόνοιας. Στη Μονάδα Φροντίδας Αλτσχάιμερ στο ΠΑΓΝΗ που λειτουργεί μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, στις στρεβλώσεις που προκύπτουν, όπως και σε λειτουργικά θέματα όπως είναι το προσωπικό και η αμοιβή του, επαναλαμβάνοντας την ανάγκη αλλαγής μιας πολιτικής που φέρνει σε αδιέξοδο τους πολίτες.